ያልተጎሰመ አንደበት
“አንደበትህን ከክፉ ከልክል፥ ከንፈሮችህም ሽንገላን እንዳይናገሩ።”— መዝሙር 34፥13።
በአለም ላይ የተደረጉ የትኛውም አይነት ጦርነቶች በቅድሚያ ውጊያን የጀመሩት በዘመናቸው በነበሩት የመገናኛ ዘዴዎች በመጠቀም በአንደበት ነው። ክፉ አንደበት የጠብ ጫሪነትን ሚና በከፍተኛ ደረጃ የምትወጣ የክፉ አለም ተምሳሌት ነች። የጦርነት ክተት ይሁን አዋጅ በነጋሪት ጉሰማ ሲታወጅ አንደበት የጦርነትን መጀመር ፋና ወጊና ፈር ቀዳጅ አንደበት ነው። በአንደበት በትንሽ ምላስ የተጫረ የጦርነት ምላጭ ተኩስ የተጀመረው በዚህ በአንደበት አለም ነው።
በክርስትናውም አለም እንዲሁ ያልተጎሰመ አንደበት ሥራው ይኸው ሲሆን በተለይ በወንድማማች መካከል ጠብን በመዝራት የሚታወቀው ይኸው ያልተገራው አንደበት ነው። በተለይ በዚህ ባለንበት ዘመን እጅግ ብዙ አገልጋዮች በድብደባና በዱላ ከመሰበር በላይ በአንደበት የተሰበሩት ኅልቁ መሳፍርት ናቸው።
በብሉይ ኪዳን ዘመን እንኳን ስንመለከት ሙሴ ከላካቸው አስራ ሁለቱ ሰላዮች የአስሩ መረጃ የሕዝበ እስራኤልን ልብ ያቀለጠ መረጃ ነበር። በተለይ ከአፋቸው የሚወጣው ንግግር የሕዝቡ ልብ እስኪቀልጥ ድረስ እና በሙሴና በእግዚአብሔር ላይ እስኪነሱ ድረስ ያደረሰን ተገቢ ያልሆነን መረጃ ይዘው በመምጣት የህዝብን ልብና ጉዞ አውከዋል። “ከእኔ ጋር የወጡ ወንድሞቼ ግን የሕዝቡን ልብ አቀለጡ፤ እኔ ግን አምላኬን እግዚአብሔርን ፈጽሜ ተከተልሁ።” — ኢያሱ 14፥8።
የብዙዎች ሕይወትና አገልግሎት እንዲሁም ሩጫቸው የተቃጠለውና የተመታው በአንደበት አለም በተደረገው ጦርነት ነው። በሰውነታችን ላይ ካሉት ብልቶቻችን ወይም የሰውነት ክፍሎቻችን መካከል እጅግ አደገኛው አካል ወይም ብልት አንደበት ነው። አጥንት እስኪሰበር የሚያደርስን ክፋት የተሞላ መርዛማ ነገር ነው።
“እንዲሁም አንደበት ደግሞ ትንሽ ብልት ሆኖ በታላላቅ ነገር ይመካል። እነሆ፥ ትንሽ እሳት እንዴት ያለ ትልቅ ጫካ ያቃጥላል።”— ያዕቆብ 3፥5።
“አንደበትም እሳት ነው። አንደበት በብልቶቻችን መካከል ዓመፀኛ ዓለም ሆኖአል፤ ሥጋን ሁሉ ያሳድፋልና፥ የፍጥረትንም ሩጫ ያቃጥላል፥ በገሃነምም ይቃጠላል።”— ያዕቆብ 3፥6።
በተለይ በመፅሐፍ ቅዱሳችን ስለ አንደበት የተነገረው ቃል እጅግ አሉታዊ በሆነ መንገድ የተገለጸው ነው። ስለ አንደበት በዝርዝር በማንነቱና በባህሪው የተገለጠበት መንገድ፦
1. ትንሽ ብልት
2. በታላላቅ ነገር ይመካል
3. እሳት
4. ዓመፀኛ አለም
5. ሥጋን የሚያሳድፍ
6. ሩጫን የሚያቃጥል
7. በገሃነምም የሚቃጠል እንደሆነ በግልፅ ተቀምጧል።
በተለይ በነህምያ እና በዕዝራ ዘመን የፈረሰችውን እየሩሳሌምን በሚጠግኑበት ጊዜ በዙሪያቸው የነበሩት ጠላቶቻቸው የመጀመሪያውን ጦርነት የጀመሩት በአንደበት ጦርነት በሚያናንቅና በሚያጥላላ ንግግር ነው። “አሞናዊውም ጦብያ በአጠገቡ ቆሞ፦ በድንጋይ በሚሠሩት ቅጥራቸው ላይ ቀበሮ ቢመጣበት ያፈርሰዋል አለ።” — ነሀምያ 4፥3። አንደበት የዚህን ያህል ውስጥን የሚያበግን ንግግርን አፍልቆ ስሜትን ይነካል። ለዚህ ነው ነህምያ በምላሹ፦ “አምላካችን ሆይ፥ ተንቀናልና ስማ፤ ስድባቸውን በራሳቸው ላይ መልስባቸው በምርኮ አገር ለብዝበዛ አሳልፈህ ስጣቸው።” — ነሀምያ 4፥4። “በደላቸውንም አትክደን፥ ኃጢአታቸውም ከፊትህ አይደምሰስ፤ በሠራተኞች ፊት አስቆጥተውሃልና።” — ነሀምያ 4፥5።
የአለማውያኑ ንግግር ይህን ያህል ላይጎዳ ይችላል፣ ምክንያቱም የባህሪያቸው ስለሆነ ቦታ ላንሰጠው እንችል ይሆናል። ሆኖም ግን በእኛ በክርስቲያኖች መካከል የሚደረገው የአንደበት ላይ ጦርነቶች በብዙ አኅዛብ መካከል መሳለቂያ እስከመሆን ደርሰናል። በተለይ በመፅሐፍ ቅዱስ አስተምህሮ ላይ ያለን የሰፋ ልዩነትና የምንሰጣጣቸው ምላሾች በብዙዎች ዘንድ አስተችቶናል። የአንደበታችን አለመገራት በብዙዎች ዘንድ እምነታችን እንዲተችና እንዲነቀፍ መንስኤ እና ምክንያት ሆኖአል። ስለዚህ የአንደበታችንን ጉዳይ እጅግ በአፅንኦት ልንመለከተው ይገባል። በተለይ ከምናለማው በላይ የምናቃጥለው በዝቷል።
“ነገር ግን አንደበትን ሊገራ ማንም ሰው አይችልም፤ የሚገድል መርዝ የሞላበት ወላዋይ ክፋት ነው።”— ያዕቆብ 3፥8። አንደበታችንን በራሳችን አቅም ልንገራውና ልንቆጣጠረው ባንችልም፣ እግዚአብሔር እራሱ ጠባቂ ያኑርልን።
- ጉዞን ያውካል፦ ያልተጎሰመ አንደበት በሕይወት እያደረግን ያለነውን ማንኛውም ነገር የማወክ ኃይል አለው።
አንደበት፦ በተለይ ወሬ ከታከለበት የሌሎችን አቋም የመሸርሸርና የማውረድ አቅም አለው። “ስለ ሰለሉአትም ምድር ክፉ ወሬ ለእስራኤል ልጆች እያወሩ፦ እኛ ዞረን የሰለልናት ምድር የሚኖሩባትን ሰዎች የምትበላ ምድር ናት፤ በእርስዋም ዘንድ ያየናቸው ሰዎች ሁሉ ረጃጅም ሰዎች ናቸው።” — ዘኍልቁ 13፥32። - ከመሪ ያጣላል፦ በተለይ በአንድ ህብረት ውስጥ ያለ አንደበቱ ያልተጎሰመ አካል ሕብረቱን የማናጋትና ከመሪ ጋር የማጋጨት ብቃት አለው። ይህም ሲሆን ዓላማ እና ግብ ከስኬት እንዳይደርስ እንቅፋትና መሠናክልን ያደርጋል። “ምድሪቱንም ሊሰልሉ ሙሴ ልኮአቸው የተመለሱት ሰዎች ክፉ ወሬም ስለ ምድሪቱ እያወሩ በእርሱ ላይ ማኅበሩ ሁሉ እንዲያጕረመርሙ ያደረጉ፥”— ዘኍልቁ 14፥36። “ክፉ ወሬ ያወሩ እነዚያ ሰዎች በእግዚአብሔር ፊት በመቅሠፍት ሞቱ።” — ዘኍልቁ 14፥37።
አንደበታችንን መጠቀም ያለብን መጥፎ ቃላትን ከመናገር መከልከል ብቻ ሳይሆን መጽሐፍ ቅዱስ እንደሚያስተምረን የሚጠቅመውን ለመናገርም ነው። በመጽሐፍም “ለሚሰሙት ጸጋን ይሰጥ ዘንድ፥ እንደሚያስፈልግ ለማነጽ የሚጠቅም ማናቸውም በጎ ቃል እንጂ ክፉ ቃል ከአፋችሁ ከቶ አይውጣ።”— ኤፌሶን 4፥29።
ያልተጎሰመ አንደበት፦ አምልኮአችንን፣ እምነታችንን የሚያስነቅፍ፣ የሚያስተች፣ የሚያጎድፍ ነው። ስለዚህ፦ ቅዱስ ያዕቆብ ‹‹አንደበቱን ሳይገታ፥ ልቡን እያሳተ እግዚአብሔርን የሚያመልክ የሚመስለው ማንም ቢኖር፥ እርሱ አምልኮቱ ከንቱ ነው›› በማለት የተናገራቸው ቃላት ባልተገደበ አንደበት ምክንያት የአንድ ሰው የክርስትና ህይወት እና አምልኮ እንዴት ከንቱ ሊሆን እንደሚችል ያመላክታል። ክርስትና ያለ ትህትናና ምግባር ከንቱ በመሆኑ የማንተገብራቸውን ተግባራት በተዋቡ ቃላት ከሽነንና አጅበን በሽንግላ አንደበት በስመ ክርስቲያን ብቻ መኖር የተገባ አይደለም፡፡ “አንደበቱን ሳይገታ ልቡን እያሳተ እግዚአብሔርን የሚያመልክ የሚመስለው ማንም ቢኖር የእርሱ አምልኮ ከንቱ ነው።”— ያዕቆብ 1፥26።
በሐዋርያው ያዕቆብ እንደገለጸው ከቁጥጥር ውጭ የሆነ አንደበት ወደ ኃጢአት ይመራል፡፡ አንድ ሰው ምላሱን ሳይገታ፣ በክፉ እሳቤ ተነሣስቶ ቃላትን ቢያወጣ በመንፈሳዊ ሕይወት ውስጥ እክል ይሆንበታል። አምልኮው፣ አገልግሎቱ እና ልፋቱ ሁሉ መና ይሆናል። እምነት በጎደለውና በሐሰተኛ አንደበት የእውነትን ቃላት ብናወጣ የእግዚአብሔርን ሕግ አለማክበር በመሆኑ የጽድቅ ሳይሆን የኵነኔ ፍርድ ይከተለናል፡፡ “ክፉ ወሬ ያወሩ እነዚያ ሰዎች በእግዚአብሔር ፊት በመቅሠፍት ሞቱ።” — ዘኍልቁ 14፥37።
በመጨረሻም፦
ስለዚህ የሰውነት አካለለችን መካከል አንደበት የማንነት መገለጫ ነው። ልንጠብቀው የሚገባ የሰውነታችን ክፍል ነው። ካልጠበቅነው ውርደታችንን የሚያፈጥን የሰውነታችን ክፍል ነው ።እግዚአብሔር የሚከብርበት እኛም የምንከብርበት ወይንም ከክብር የምንዋረድበት የሰውነታችን አካል ማለት ነው። “ሞትና ሕይወት በምላስ እጅ ናቸው፤ የሚወድዱአትም ፍሬዋን ይበላሉ።”
— ምሳሌ 18፥21።
“አቤቱ፥ ለአፌ ጠባቂ አኑር፥ የከንፈሮቼንም መዝጊያ ጠብቅ።” — መዝሙር 141፥3።
“አቤቱ፥ ረድኤቴ መድኃኒቴም፥ የአፌ ቃልና የልቤ አሳብ በፊትህ ያማረ ይሁን።” — መዝሙር 19፥14።
እግዚአብሔር ይባርካችሁ!
አገልጋይ በረከት ሱላሞ ሱጌቦ